ايجاد صنعت پتروشيمي در ايران به دهه ۱۳۳۰ شمسي باز ميگردد. در اواخر اين دهه، وزارت اقتصاد وقت به منظور گسترش صنعت پتروشيمي در كشور، بنگاه شيميائي كشور را تأسيس نمود و شركت مزبور در سال ۱۳۳۷ طرح احداث كارخانه كود شيميائي مرودشت فارس را به اجرا گذاشت. ليكن از آنجا كه رشد اين صنعت نيازمند فعاليتهاي تخصصي گسترده تر و هماهنگ با صنعت نفت و گاز بود، به زودي ضرورت ايجاد سازماني براي توسعه و هدايت صنعت پتروشيمي مشهود گرديد و به همين سبب در سال ۱۳۴۲ شركت ملي صنايع پتروشيمي با مالكيت دولت و تحت پوشش شركت ملي نفت ايران تأسيس گرديد و كليه فعاليتهاي مرتبط با ايجاد و توسعه صنايع پتروشيمي در اين شركت متمركز گرديد. شركت ملي صنايع پتروشيمي در طی مدت برنامه های توسعه، با دستيابي به موقعيت برتر و حداكثر استفاده از مزيت هاي نسبي كشور حضوري موثرتر در منطقه و جهان بدست آورد. نماد چنين حضوري، تغييرات شاخص ها و متغيرهاي اقتصادي بنگاه، چون توليد، صادرات، سرمايه گذاري، ارزش افزوده و سهم در توليد ملي، مشاركتهاي منطقه اي و گستردگي بازارهاي هدف صادراتي است. با واگذاری همه شرکت های تولیدی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی به عنوان یک سازمان توسعه ای، با اتکا به بیش از نیم قرن تجربه کارآمد و بهره مندی از سرمایه های انسانی و فکری خود با رویکرد کاهش خام فروشی و تکمیل زنجیره ارزش به برنامه ریزی کلان، سیاست گذاری، تنظیم گری، بسترسازی، تسهیل گری و پشتیبانی توسعه پایدار صنعت پتروشیمی می پردازد. شرکت ملی صنایع پتروشیمی با تاکید بر مسئولیت اجتماعی نسبت به صیانت از محیط زیست و منابع ملی، ارج نهادن به ارزش آفرینی، پاسخگویی و رعایت حقوق ذی نفعان در پیشرفت اقتصادی کشور و ارتقای کیفیت زندگی مردم نقشی کلیدی ایفا می نماید.